งานบ้านเกิดพระยาพิชัย

ในฐานะลูกหลานพระยาพิชัยปีนี้ได้มีโอกาศกลับไปเยี่ยมบ้านที่อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์ ผมเป็นคนพิชัย เป็นเด็กที่เติบโตมากับคำบอกเล่าความซื่อสัตย์ของท่านพ่อพระยาพิชัย และความเก่งกล้า พวกเราเด็กๆและชาวบ้านแถวบ้านย่านนี้ไม่มีใครเลยที่ไม่รู้จักพระยาพิชัยดาบหัก แต่ถ้าเป็นพวกเราเด็กๆและชาวบ้านจะเรียกแบบคุ้นเคยว่า ท่านพ่อ นั่นก็หมายถึงความเคารพและรู้กันว่าเราเป็นลูกหลานที่เรียกท่าน
เมื่อครั้งที่ทางจังหวัดได้ให้ความสนใจมาให้ความสำคัญกับสถานที่บ้านเกิดบูรณะปรับปรุง และมีพิธีการเปิดที่ยิ่งใหญ่พวกเราชาวบ้านตาดำๆดีใจไปตามๆกัน แม้ว่าการจัดงานจะจัดแบบผักชีโรยหน้าสุดห่วย การจราจรติดขัด ห้องน้ำไม่พอใช้ ที่จอดรถไม่มี ระบบการรักษาความปลอดภัยไม่มี รู้สึกผิดหวังจริงกับการเปิดตัวในครั้งนั้น
นานแล้วครับหลายปีแล้วเกือบลืมแล้วถ้าผมไม่ได้กลับบ้านไปในวันที่ 6 เมษายน 2551 พอดีคุณแม่บอกว่ามีงานที่บ้านห้วยคา คือที่บ้านเกิดท่านพ่อพระยาพิชัยนันแหละครับก็เลยได้ไปดูงานวันเปิด ขี่มอเตอร์ไซด์ไปกับลูกๆหวังจะไปเก็บภาพความประทับใจซะหน่อยแต่พอไปถึงปรากฏว่าไม่มีการจัดระเบียบจราจร เลยปล่อยให้รถวิ่งแล่นเข้าแล่นออก ไหนขบวนแห่ก็กำลังจะไป รถเข้าก็จะเข้ารถออกก็จะออก มั่วไปหมด ตำรวจจราจรก็ยืนเก้ๆกัง เหมือนทำอะไรไม่ถูก รู้ครับว่าบ้านเรานานๆมีงานใหญ่ทีอาจไม่ชำนาญ แต่ขอถามหน่อยเถอะครับไม่มีการวางแผนเลยเหรอ ผมขี่รถเข้าไปเพราะเห็นรถคันอื่นก็ยังวิ่งเข้าไปได้แต่พอผมเข้าไปได้สักพัก ตำรวจเรียกให้ผมหยุดและจอดรถข้างทาง ผมพยายามอธิบายว่าขอไปเก็บภาพขบวนด้านหน้าหน่อย เพราะคันอื่นยังขี่เข้าไปได้ แต่ไม่เป็นผลตำรวจนายนั้นไม่ยอมฟัง ไม่เป็นไรหน้าที่ของเค้าผมนึกในใจ ไม่มีเวลาแล้วจะรีบไปถ่ายรูป จอดรถข้างทางแล้วจูงลูกสองคนพร้อมด้วยกล้องและอุปกรณ์รุงรังวิ่งไปถ่ายหน้าขบวน พอถ่ายเสร็จเหลือบมองไปเห็นคงจะเป็นประธานในพิธีนั่งในเต้นท์หลายคน เลยกะว่าจะไปถ่ายภาพเก็บมาให้ดูหน่อย เดินไปข้างๆแล้วกำลังจะถ่าย มีอาสาสมัคร อปพร.มาดึงแขนให้ออกมา เฮ้ยจะถ่ายภาพมาดึงทำไมวะ ผมยังงงอยู่แล้วบอกว่าจะถ่ายภาพ มันบอกผมว่าขบวนกำลังจะมาอย่าไปบังท่านประธาน ผมล่ะงงกะมันจริง กูไปบังตรงไหนวะ ผมคิดในใจ ด้านข้างนี่นะบ้านมึงเรียกว่าบัง หรือว่าประธานมึงตาเหล่วะ แถมไม่ยอมฟังอีกขนาดบอกว่าจะถ่ายภาพ เฮ้อ จะเลือก อปพรใมทั้งทีก็เอาที่มีสมองหน่อยก็ไม่ได้